تالاب سنبل آبی در روستای آغوزبن بابل

تالاب روستای آغوزبن بابل از سنبل‌های آبی پوشیده شد.

عکاس(حوا احمدی) منبع: خزرنما

وقتی از آغوزبن بابل سخن می‌گوییم، نخستین تصویر در ذهن، سرسبزی شالیزارها و جریان آرام زندگی در میان آب‌بندان‌هاست. اما این روزها، چشم‌انداز سنتی این منطقه با حضور مهمانی ناخوانده به نام سنبل آبی دستخوش دگرگونی شده است؛ گیاهی مهاجم که بی‌صدا از دل آب سر برمی‌آورد و آهسته، نفس تالاب را می‌گیرد.

در دل سبز تالاب، گل‌های سنبل آبی با رنگ‌های لطیف بنفش و زرد خود، جلوه‌ای خیره‌کننده به طبیعت منطقه بخشیده‌اند. این تصویر، با کادری هنرمندانه، لطافت گلبرگ‌ها را در میان برگ‌های ضخیم و درخشان به نمایش گذاشته است؛ گویی طبیعت، خود را برای جشنی خاموش و غریب آماده کرده باشد.

سنبل آبی، گیاهی آب‌زی و غیربومی است که با ظاهری زیبا، اما با تأثیراتی مخرب، در برخی تالاب‌های شمال کشور از جمله آغوزبن گسترش یافته است. این گیاه، هرچند از دور چشم‌نواز و آرام به نظر می‌رسد، اما تهدیدی جدی برای تنوع زیستی و سلامت منابع آبی محسوب می‌شود.

عکس‌های ثبت‌شده در صبحی آرام از بهار، لحظه‌ای از هم‌زیستی رازآلود این گیاه با طبیعت بومی را به تصویر می‌کشند. بازتاب نور طبیعی بر سطح برگ‌ها و گل‌ها، تصویری شاعرانه اما نگران‌کننده خلق کرده است.

این قاب، تنها ثبت زیبایی نیست؛ بلکه تلنگری است برای اندیشیدن به توازن محیط‌زیست و خطر گونه‌های مهاجم. حضور سنبل آبی در آغوزبن، ما را به بازنگری در مدیریت منابع طبیعی و حفظ تنوع زیستی فرا می‌خواند.

هنر عکاسی طبیعت، تنها نمایش زیبایی نیست؛ گاه آینه‌ای از دغدغه‌هاست. این تصویر نیز تعادلی است میان لطافت یک گل و هشداری پنهان در دل تالاب. سنبل آبی، هرچند آرام و معصوم می‌نماید، در باطن مهاجمی بی‌رحم برای اکوسیستم‌های آبی شمال کشور است.

تجربه‌ی آغوزبن باید زنگ هشداری باشد برای دیگر روستاها و شهرهای مازندران. بی‌تردید، اگر امروز چاره‌ای نیندیشیم، فردا نوبت نکا، قائم‌شهر یا حتی ساری خواهد بود…

متن گزارش :سمانه اسلامی ورکی