جارو بافی مازندران یکی از مشاغل کهن با بیش از یکصد سال قدمت در استان مازندران است. جارو یا سازه ازجمله صنایع دستی است که برغم وجود نوع صنعتی آن، سالیان متمادی است در خانه‌های مردم مازندران به خوبی جا باز کرده است و از ایام قدیم تا به امروز، از این جارو‌ها برای نظافت خانه‌ها و مکان‌های مقدس در مازندران استفاده شده است. جارو یا ‘سازه’ از گیاهی که در اصطلاح محلی ارزن گفته می‌شود ساخته یا بافته می‌شود و در نقاط روستایی استان مازندران برای نیاز محلی کشت شده و پس از برداشت، خشک شده و با دست بافته می‌شود.
عکاس (کیوان یوسف پوری)منبع:خبرگزاری صداو سیما
هنر، فرهنگ و صنعت عناصری هستند که ذات صنایع دستی استان مازندران را به ما نشان می‌دهند. این استان در گذشته جزو پنج استان برتر کشور در زمینه در صنایع دستی بود و تا به امروز ۲۰ رشته صنایع دستی استان نشان ملی گرفته‌اند. در گذشته، برخی از اهالی مازندران قسمتی از باغ خود را به کشت ارزن اختصاص می‌دادند و با بافتن جارو با استفاده از این گیاه، هم نیاز خود را بر طرف می‌کردند و هم با فروختن جارو‌های بافته شده به اهالی روستا‌های پیرامون، برای خود کسب درآمد می‌کردند. در حال حاضر، به دلیل توسعه شالیزار‌ها و باغ‌های مرکبات، کشت گیاه ارزن در استان مازندران کاهش پیدا کرده است. کم کم با تولید جارو‌های برقی و رواج پیدا کردن آنها، استفاده از جارو‌های دستی کاهش یافت. تنها منطقه استان مازندران که هم اکنون خرید و فروش جارو‌های دستی در آن رواج دارد، امیرکلای بابل می‌باشد. شغل و پیشه اصلی مردان در امیرکلای بابل، خرید و فروش و جاروبندی است، همچنین اغلب زنان در امیرکلا، جهت کسب درآمد، جارو می‌بافند و به عمده فروشان این صنف می‌فروشند. هنرمندان صنایع دستی امیرکلا با ظرافت زیاد و هنرمندانه ساقه‌های جارو را در کنار هم می‌چینند و در قسمت سکان دسته از انواع سیم‌های ظریف استفاده کرده و در قسمت تاج آن از نخ‌های پلاستیکی در رنگ‌های شاد و متنوع که نشات گرفته از روحیه با نشاط مردم این منطقه است، استفاده می‌کنند