با نزدیک‌شدن به روزهای پایان زمستان درختان بیش و پیش از همه رسیدن بهار را مژده می‌دهند. شکوفه‌های رنگارنگ بر شاخه‌های درختان دلربایی می‌کنند و برگ‌های سبز بر تن عریان گیاهان، لباس زیبای نوروزی می‌پوشند.
عکاس(هدا کاشی پور) منبع: خبرگزاری فارس
زمستان هم به خط پایان رسید و نسیم مهرورزی بهار در آستانه نوروز در هر کوی و برزنی وزیدن گرفت و رایحه عشق و دوستی در جان طبیعت ارمغان سرسبزی و طراوت را نثار کرد و شکوفه ها خنده کنان شکفتند و بهار این آینه مصفای خداوندی پهنه زمین را در بر گرفت و شوق زندگانی را بر همه آفریده های زمین ارزانی بخشید.
بهار این دلارایی جان و زلالی چشمه ساران همه ما را به پیراستگی و دگرگونی فرا می خواند تا نیک بیندیشیم و نیک عمل کنیم و از دو رویی و نفاق بر حذر شویم.بهار به ما می آموزد که جان دل را در بهار قرآن در هم آمیزیم و از ملکوت دعا و نیایش از این خوان الهی بهره مند شویم.بهار به ما می آموزد که درستی و راستی را سرلوحه کار خود قرار دهیم و بر پیمان خود وفادار باشیم ؛همان که او سالیان دراز است که بدون حتی یک روز و یک ساعت درنگ بر سر قرار خود با طبیعت حاضر می شود و امانت زمستان را به فصل دیگر تحویل می دهد.
بهار می آموزد که باید قدردان و قدرشناس نعمت های الهی باشیم و از اسراف دوری جوییم و قداست آن را پاس بداریم.بهار به ما می آموزد که اندیشه نو و تفکر را بر خرافه پرستی و رذالت های اخلاقی کنار زنیم و با استقبال از سال نو به دنبال حیاتی دوباره باشیم.و چه خوش گفت حافظ شیرین سخن؛نوبهار است در آن کوش که خوشدل باشیکه بسی گل بدمد باز و تو در گل باشی.